Żywokost lekarski na problemy skórne

Jakie zioła na problemy skórne? To pytanie zaczyna padać wtedy, gdy inne zastosowane środki nie pomagają.

Kto nie słyszał o żywokoście lekarskim, znaczy, że nie potrzebował i nie szukał. Albo nie wie. Nie jest tak popularny jak pokrzywa, mniszek lekarski czy czarny bez. O jego właściwościach najlepiej przekonać się na własnej skórze… albo raczej na kościach. Jak sama jego nazwa wskazuje i dokładnie od tego pochodzi, od ożywiana kości.

Symphytum officiale z rodziny ogórecznikowatych kwitnie od 15 maja do 15 lipca, zbiór od 1 października do 30 listopada (mogą występować niewielkie różnice zależne od stref klimatycznych i warunków pogodowych w danym roku).

Żywokost występuje naturalnie w Polsce

Lubi tereny podmokłe, najłatwiej spotkać go obok rzek, w czystych rejonach. Kwitnie niepozornie, jest bardzo obfity w liście. Można go uprawiać w ogrodzie, jest jednak rośliną dość inwazyjną. Ma to jednak swoje plusy, za zajęcie ogrodu odwdzięczy się nam obfitym zbiorem.

Rodzimy obszar występowania żywokostu to Europa (z wyjątkiem jej południowej części) oraz Azja Środkowa.

Dorosła roślina jest dość łatwa do rozpoznania, ponieważ liście przypominają nieco liście chrzanu, wąskie, ostro zakończone. Charakterystyczne jest to, że liście pokryte są drobnymi kolcami. Kwiat jest ciemno różowy, fioletowy rzadziej biały. Zwisające, zebrane w dwuramienne skrętki. Korona kwiatowa jest zakończona 5 ząbkami we wnętrzu, z 5 zaostrzonymi osklepkami. Owocem jest czarna, gładka i lśniąca rozłupka.

Roślina ma wysokość od 30-100 cm, jej liście wykorzystywane w kuchni. Przede wszystkim w formie wysuszonej są składniki przypraw, mieszanek ziołowych czy też stosowane jako herbatki.

Żywokost używany był już w starożytności – jak wspomiałam wyżej, do leczenia złamanych kości, sińców, stłuczeń i ran, jak również do innych urazów, stanów zapalnych a nawet wrzodów. W medycynie ludowej stosowany na te same schorzenia. Możne być użyty już jako pierwsza pomoc medyczna, ponieważ wystarczy zebrać liście i przyłożyć w miejsce urazu. Wcześniej należy roślinę mocno zgnieść, aby pozbyć się kłócących włosków.

Najcenniejszą częścią żywokostu jest jego korzeń

I to właśnie ten jest źródłem cennych, leczniczych składników. Korzeń zbiera się jesienią, ponieważ wtedy znajduje się w nim najwięcej cennych substancji. Po wykopaniu należy go oczyścić, umyć i pokroić na drobne kawałki. Następnie wysuszyć w ciemnym miejscu lub w piekarniku przy 40 stopniach C.

Najbardziej powszechna jest maść z żywokostu, dla wyjaśnienia, używana jest na stłuczenia, zgniecenia, naciągnięcia i zwichnięcia. Pomocna przy zapaleniu ścięgien, mięśni, przy bólach mięśni i wylewach krwawych. Żywokost zmniejsza opuchliznę, zapalenia występujące wokół złamanych kości. Świetnie sprawdza się przy leczeniu złamań, przy który nie można zastosować usztywnienia gipsem – np. złamaniu żeber czy kości ogonowej.

Żywokostu nie należy stosować dłużej niż 4-6 tygodni. Nie może być również używany przez kobiety w ciąży i karmiące piersią.

Co zawiera żywokost?

Śluz – występuje wewnątrz komórek. Tworzy warstwę przylegającą do błony komórkowej. Pod wpływem wody pęcznieje i w rezultacie tworzy galaretowate żele. Działa osłaniająca na przewód pokarmowy (cenny przy nadkwasocie i owrzodzeniach żołądka). Znosi częściowo zaburzenia perystaltyki jelit związane z uporczywymi zaparciami.

Garbniki– bezazotowe substancje naturalne o cierpkim smaku. Są rozpuszczalne w wodzie i w alkoholu. Mają właściwości ściągające. Działają przeciwzapalnie. Są związkami trwałymi, w czasie suszenia i przechowywania tylko niewielka ich zawartość ulega zmianom. Nadaje brunatne zabarwienie.

Kwas kawowy– czyli kwas organiczny. Do najbardziej znanych należy kwas octowy, mrówkowy czy jabłkowy. Są to związki chemiczne wywołujące barwne reakcje ze wskaźnikami. Zdolne do reagowania z metalami. Działają jako łagodny środek przeczyszczający. Przede wszystkim jednak ma właściwości przeciwrodnikowe i przeciwutleniające.

Pektyny- są składnikiem błony komórek roślinnych. Charakteryzują się zdolnością do wiązania dużej ilości wody.

Sole mineralne– soczyste tkanki roślin są bardziej bogate w sole mineralne niż mięso czy jaja. W roślinach przeważają sole potasowe (łatwo przechodzące do naparów i wywarów). Regularne stosowania soli mineralnych, bezsprzecznie wpływa na doskonałe utrzymanie skóry.

Alantoina – silne działanie proliferacyjne na komórki skóry, działa przeciwbólowo i przeciwzapalnie.

Dzięki bogatej zawartości m.in. alantoiny, korzeń żywokostu bezsprzecznie znalazł zastosowanie nie tylko w medycynie, ale również w kosmetyce. Jest idealny przy wspieraniu działania skóry problematycznej, delikatnej, wrażliwej, borykającej się z wypryskami, zaczerwieniami i podrażnieniami. Nie tylko łagodzi podrażnienia skóry, ale również przyspiesza gojenie się ran. Wspiera leczenie łuszczycy, egzemy i AZS (atopowe zapalenie skóry). Wygładza i zmiękcza skórę.

Żywokost wykorzystuje się w maściach na opisane wyżej problemy, ale również w kosmetyce. My lubimy go wyjątkowo, używamy, stosujemy i Wam również polecamy. To właśnie żywokost jest podstawą naszego niebieskiego musu, stworzonego w celu wspierania dolegliwości skórnych. Kupisz go tu: Mus żywokost, czarnuszka i rumianek

źródło:

M. Gorzkowska „Zioła jak zbierać, przetwarzać, stosować” 2017

A.Halarewicz „Atlas ziół” 2015

Z.T. Nowak „Zioła z polskich łąk” 2017

J.Rogala, R.Maciej „Zioła dla zdrowia i urody” 2015